First Name:  Last Name: 
[Advanced Search]  [Surnames]
Bosschaerts - Persyn Genealogical research - Bekende naamgenoten

Bosschaerts - Persyn Genealogical research - Bekende naamgenoten


Biografie van Leonard Bosschart

Link to genealogyGenealogie

"Op 10 mei 1951 is Directeur Bosschart overleden"

Als een lopend vuur verspreidt dit nieuws zich op de werf.
Niemand kan het geloven, niemand wil het geloven.
Toch is het waar: Leo Bosschart is niet meer.

Uitroepen als: "Een ware ramp voor Cockerill" , "Een vader voor zijn personeel" of
"Een ramp voor gans Hoboken" zijn niet uit de lucht.

Wie is deze man, die door het personeel, zijn personeel zo op handen wordt gedragen? <

Leonard François Bosschart wordt te Kota Radja op Sumatra op 24 augustus 1888 geboren als zoon van Francois Guilleaume Jacques Bosschart en Anna Catharina Gerardina Eras.
Hij is amper één jaar oud als zijn moeder overlijdt.
Als kind deelt hij het wisselvallige leven van zijn vader, een luitenant-kolonel in het Nederlandse lege. Hij wordt meegenomen op alle legertochten en is er bij wanneer zijn vader in Atjeh gewond wordt. Leonard blijft in Suriname tot zijn 8ste jaar.
Alléén en "haast als een postpakket" wordt hij naar Holland gestuurd.
Zijn vader, die op een van zijn reizen naar Nederland hertrouwd is, vervoegt hem in 1903 om in Breda les te geven aan de Koninklijke Academie.


Leo Bosschart is een uitstekende leerling en in 1906 beëindigt hij de "Hoge Burgerschool" van Breda.
Als 17 jarige gaat hij naar de Hogeschool van Delft en behaalt er op schitterende wijze het diploma van scheepsbouwkundig ingenieur. Hij is nog geen 23 jaar oud.
Op 6 februari 1914 huwt hij met Geertruda van Santen te 's Gravenhage (NL).

Na zijn studies vindt hij werk bij de "Scheepswerven J en K Smits" te Kinderdijk waar zijn vindingrijkheid voor heel wat noodoplossingen zorgt. We zijn immers reeds in volle oorlogstijd.

Na 1918 wordt hij hoofdingenieur bij "Machinefabriek en Scheepswerf Burgenhout" te Rotterdam waar hij het bedrijf een ongekende hoogte bezorgt. Hij bouwt er zeeschepen, droogdokken en torpedojagers, zelfs de grote sluisdeuren van IJmuiden zijn van zijn hand. Hij omringt zich met de beste technici en vormt samen met hen een "team" dat alle moeilijkheden kan overwinnen.

Na 12 vruchtbare jaren wordt hij in 1930 benoemd tot directeur van de Nederlandse werf "Conrad".
Deze oude werf is een uitdaging voor Bosschart. Onder zijn impuls lopen er bagger- en tinmolens van stapel.

In Den Haag richt hij een technisch bureau op. /p>


Lang blijft hij er niet want reeds in 1938 doet de Hobokense scheepwerf
"John Cockerill" een beroep op hem.

"Cockerill" is een bekende maar ook verouderde scheepswerf.
Men werkte er nog met hijslieren en masten.

Leo Bosschart organiseert en moderniseert het bedrijf. Dit heeft voor gevolg dat er vele bestellingen uit het buitenland komen en "Cockerill" de onmeedogenloze concurrentiestrijd met de grote internationale werven aankan. Het is bij de vele buitenlandse reizen (nodig voor het verkrijgen van opdrachten) dat zijn kosmopolitische aard ten volle uitgroeit. Onder zijn directeurschap worden niet minder dan 56 zeeschepen gebouwd, de oorlogsjaren niet meegerekend.


Ook op maatschappelijk gebied zijn z'n prestaties opmerkelijk.

Denken we maar aan de medische, sanitaire en sociale instellingen (o.a. het "steunfonds") die ver vooruit waren op de toen geldende wettelijke normen.


S.S. Elisabethville
Compagnie Belge Maritime du Congo (CMB)

Belgenland (met drie schroeven)
27200 ton, 212,5 m lang

Albertville (10387 ton)
Compagnie Belge Maritime du Congo (CMB)

>Weinigen hebben hem gekend als actieve sportman toch was hij een goed voetballer.

Als kapitein van voetbalclub "Quick" wordt hij meermaals opgesteld in het Nederlands elftal.
Zijn eerste "interland" speelt hij te Londen tegen Engeland op 11 december 1909, zijn laatste tijdens de Olympische Spelen in Antwerpen op 5 september 1920. Hij kwam in 19 interland-wedstrijden in het Nederlands elftal uit.
Het is niet te verwonderen dat zulk een sportief man ook de sport op de werf "promoot".


Olympische Spelen 1920 - Ned-Lux 3-0
Olympische Spelen in 1920 - Voetbal
Nederland - Luxemburg 3 - 0

Brussel, 28 Augustus 1920

Scheidsrechter : Hubrecht (België)


Team : Mac Neill, Denis, Verweij, Bosschart, Kuipers,
Steeman, van Rappard, van Dort, Groosjohan, Bulder,
de Natris

Doelpunten: Bulder (1-0), Groosjohan (2-0, 3-0)

Olympische Spelen in 1920 - Voetbal
Nederlands - Zweden 5 - 4

Antwerpen, 29 augustus 1920

Scheidsrechter : Fanta (Tsjecho-Slovakije)

Team: Mac Neill, Denis, Verweij, Bosschart, Kuipers, Steeman,
van Rappard, Bieshaar, Groosjohan, Bulder, de Natris

Doelpunten: Groosjohan (1-0), Sandberg (1-1), Olsson (1-2), Karlsson (1-3), Bulder (2-3), Groosjohan (3-3), Dahl (3-4), Bulder (4-4) en de Natris (5-4)

Olympische Spelen in 1920 - Voetbal
Nederland - België 0 - 3


Antwerpen, 31 augustus 1920

Scheidsrechter : Lewis (Engeland)

Team : Mac Neil, Denis, Verweij, Bosschart, Kuipers,
Steeman, van Rappard, Bieshaar, Groosjohan, Bulder,
de Natris

Doelpunten: Larnoe (0-1), van Hege (0-2), Bragnard (0-3)

Olympische Spelen 1920 - Ned-Esp 1-3
Olympische Spelen in 1920 - Voetbal
Nederland - Spanje 1 - 3

Antwerpen, 5 september 1920
 

Scheidsrechter :  Putz (België)


Team : Mac Neill, Denis, Verweij, Bosschart, Kuipers,
Steeman, van Rappard, van Dort, Groosjohan, von Heyden,
Bulder

Doelpunten: Sesumaga (0-1, 0-2), Pichinchi (0-3), Groosjohan (1-3)

Maar Leo Bosschart is niet meer.


Volksgazet mei 1951:

Grootse begrafenis van Leonard Bosschart.

Er was zaterdag voormiddag een zeer grote belangstelling voor de begrafenis van de schielijk overleden directeur der Cockerillwerven te Hoboken. De werf was ten teken van rouw gesloten en er stonden duizenden mensen, meestal personeelsleden van de werf, nabij het sterfhuis in de Kapelstraat opgesteld. Rondom de kist die in openlucht voor de woning was opgebaard hadden zes werklieden van Cockerill een erewacht gevormd.

Na de lijkrede werd de begrafenisstoet gevormd. Hij werd voorafgegaan door de harmonie van Cockerill. Delegaties van alle departementen van de werf, verscheidene schepenen en alle maritieme personaliteiten uit België stapten mee op. Er waren ruim honderd kronen en bloemgarven.

Directeur Bosschart werd op het gemeentelijk kerkhof van Hoboken begraven in park 34.

Op de zwartmarmeren grafsteen staat vermeld:

LEO BOSSCHART 1888-1951
DIRECTEUR DER SCHEEPSWERF COCKERILL



Enkele reacties van personen die hem goed gekend hebben:

Victor De Bruyne - ere-burgemeester van Hoboken d.d. 1 juli 1993.

Als men mijn indrukken vraagt over directeur Bosschart dan zou ik zeer bondig kunnen stellen dat hij een "reuzenkerel" was. Maar men wil blijkbaar iets meer uitleg.

Wel, mijn eerste ontmoeting met hem verliep min of meer gereserveerd.
Hij, als nieuwe directeur van de werf, de werkgever dus, en ik als meer geroutineerd burgemeester van Hoboken. Wij bleven correct, maar voor mij was het een "Baas" en voor hem was ik voorzeker een "rooie rakker", om de Nederlandse terminologie te gebruiken, correct dus maar wel een beetje op afstand.
Wat hem op dat moment reeds kenmerkte was zijn vlotheid, en zeker niet die gekende "Nederlandse preutsheid in het buitenland" waar de Vlamingen minder op gesteld zijn. Hij was deftig, kordaat, en begaafd met een warme charme waardoor men zich snel thuis voelde in zijn aanwezigheid. Toen wij later op een banket bij elkaar zaten, bleek duidelijk dat ik mij niet vergist had. Hij was een aangenaam tafelgenoot, een vlotte spreker en zoals wij in Hoboken zeggen, "van alle markten thuis", waar wij mee bedoelen dat hij over alles kon meepraten. ik gebruik speciaal enkele Antwerpse uitdrukkingen omdat hij die ten zeerste waardeerde. Zo kon hij zeer hartelijk lachen als hij vertelde, hoe hij als oud voetbalinternationaal op "den Antwerp" meespeelde in wat wij noemden "Belgen-Holland" waarbij de Antwerpenaren, een voor hem onverstaanbaar "Keeskoppen" naar de Nederlanders riepen. Wat was "Kees"? Later werd het hem duidelijk dat het een soort Nederduits was dat meer aanleunde bij het Duitse ‘käse' dan bij het Nederlandse kaas.

Maar Bosschart bracht ook bestellingen naar Cockerill. Bestellingen, dat betekende geld en werk voor duizenden mensen. De Hobokenaren zijn hem daarvoor nog altijd dankbaar en het gemeentebestuur schonk hem hiervoor een straat de Leo Bosschartlaan, naast de werf.
Naast de vakman Bosschart was er ook de mens, en daarin schuilde iemand met een grote sociale bewogenheid. Dit laatste werd zeer gewaardeerd door de kaders en in mate door de arbeiders. Hiervoor is een verklaring. Men moet er van uitgaan dat de "modale Hobokenaar" een opstandig iemand is, iemand met een sterk "anti bazencomplex". Dat heeft hij van huize uit zo geleerd.

Het moet voor een Nederlander moeilijk geweest zijn om dit te begrijpen. Maar Bosschart "klapte" met de gewone man op de werf en kreeg hierdoor een duidelijker beeld van zijn werknemers. Hij was en bleef een "baas" maar was toch iemand die respect afdwong en waar men niet "klakkeloos" met scheldwoorden over sprak. Geloof mij, wanneer een Hobokenaar van zijn baas zegt "'t is nog de slechtste niet", dan mag men er van uitgaan dat het een héél goede is.
Voor mij was Bosschart, hoe dan ook, een reus van een directeur.

Pierre Raes - werknemer van Cockerill en schrijver van dit artikel.

"Ikzelf herinner mij nog dat Bosschart zich in zijn vrije tijd gedroeg als een gewoon mens. Op zaterdagavond ging hij een "cinemake" doen. Hij trok dan met de ganse familie naar de "Roxy" op de Kioskplaats.
Ik heriiner me Leo Bosschart als een grote rijzige man met sportief uiterlijk, een mens waarnaar wij als jongeren met bewondering opzagen.



Ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de scheepswerf schreef Leo Bosschart het volgend voorwoord in het speciaal nummer van "Cockerill Magazine" van juli 1948:

VOORWOORD

Een bedrijf als dat van de scheepswerf van de S.A. John Cockerill wordt niet op korte termijn gemaakt.
Het groeit en ontwikkelt zich door lange jaren van harde arbeid van allen die daaraan verbonden zijn, van hoog tot laag.
Alleen door de inzet van alle energie en door volledige samenwerking en kameraadschap kan een gezond geheel worden gevormd, een bedrijf dat brood en levensgeluk verzekert aan ons allen en tegelijkertijd de naam van onze Belgische Industrie zowel in eigen land, als daarbuiten in ere houdt.

Ieders arbeid is daarbij van belang, iedereen werkt mede naar zijn kunnen en weten.

In dit verzamelwerkje wordt over enkele afdelingen een omschrijving van de werkzaamheden gegeven. Hiermede is het echter niet gedaan. Voorschriften maken is dikwijls reeds moeilijk, maar de voorschriften in praktijk ten uitvoer brengen is veel moeilijker.

Daarvoor zijn mensen nodig met gezond verstand en goede wil.

Gelukkig vinden wij die bij Cockerill.

Laat ons ‘gezamentlijk' voortgaan op de weg die wij tot nu toe gevolgd hebben en trachten nog verder de geniale gedachte van de geniale stichter, John Cockerill, uit te bouwen.
Handtekening van L. Bosschart



Bron: artikel van Leonard Bosschart door Pierre Raes in het tijdschrift van de Heemkundige Kring van Hoboken.
"Hobuechen 1135"

Met dank aan Jaak Bormans.


Terug naar overzicht bekende naamgenoten
© Rudi Bosschaerts, 2004
Top of pageGo back