First Name:  Last Name: 
[Advanced Search]  [Surnames]
Bosschaerts - Persyn Genealogical research - Bekende naamgenoten

Bosschaerts - Persyn Genealogical research - Bekende naamgenoten


Biografie van DOM Constantinus Bosschaerts

Link naar kwartierstaatGenealogie

Arthur BOSSCHAERTS is geboren te Antwerpen op 20 juni 1889 als zoon van Constantinus Joannes en de Nederlandse Joanna de Worm.
Arthur en zijn jongere broertje Armand waren trouwe misdienaars: dagelijks assisteerden ze aan het altaar in hun parochiekerk Sint Jozef in Antwerpen.
Arthur deed zijn humaniora-studies op het Sint Jan Berchmans college te Antwerpen.


De abt van Affligem, Dom Godeardus Heigl, was een huisvriend van de familie Bosschaerts. Geen wonder dat Arthur zich aangetrokken voelde tot de Benedictijnen van Affligem. Op 16 juni 1908 verliet hij het ouderlijke huis in de Isabellalei om in te treden in deze abdij.
Op 29 juni 1908 werd Arthur bekleed met het Benedictijner habijt en ontving hij de naam Constantinus, de standvastige. De Priesterwijding van Dom Constantinus Bosschaerts vond plaats op 15 augustus 1914 in de St. Romboutskathedraal te Mechelen met de eremis in de Abdijkerk te Affligem.


Constantinus was een Vlaamse Benedictijn en voorman op het gebied van het herenigingswerk en de liturgische beweging.

Nadat hij was ingetreden in 1908 in de abdij van Affligem als Benedictijn, werd hij van daaruit in 1922 naar de abdij te Ramsgate gezonden en werd hij rector van een Benedictinessenklooster te Eccleshall, met de bedoeling deze gemeenschap te doen heropleven.
Toen paus Pius IX op aanraden van de Oekraïense metropoliet Sceptyckyj de Benedictijnen vroeg zich in te zetten voor de hereniging der kerken, werd Constantinus in 1925 hiervoor naar Rome geroepen. Hij zal in datzelfde jaar als secretaris Mgr. Roncalli (de latere paus Johannes XXIII) vergezellen op een visitatiereis in Bulgarije, wat hem de kans gaf het oosterse christendom en de Slavische traditie beter te leren kennen.
Het jaar daarop werden in België twee Benedictijnerkloosters voor de hereniging gesticht, één in het Waalse gebied (te Amay-sur-Meuse, nu te Chevetogne) en één in het Vlaamse land, waarvoor Schotenhof werd uitgekozen.

Daar kardinaal Van Roey van oordeel was, dat één vestiging volstond, zal na een drietal jaren de kleine gemeenschap van Schoten worden opgeheven.


Constantinus, die er prior was, gaf echter blijk van veel dynamisme en initiatiefkracht. Hij riep de instelling van 'interne' oblaten in het leven: leken die zich wijden aan het apostolaat in de wereld, maar verbonden blijven aan een Benedictijnerklooster, waar ze deel hebben aan het leven van de communiteit. Om dit voor zijn tijd gedurfde plan te verwezenlijken vroeg hij de zusters van Eccleshall zich in Schoten te vestigen.

Ze stemden toe, en zo ontstond in 1926 de priorij Regina Pacis van de Benedictinessen van Schotenhof.

De congregatie van Monte Oliveto was in de 14e eeuw gesticht door de zalige Bernardus Ptolemeus van Siëna, die de Benedictijnenregel volgde. De congregatie kenmerkt zich door een meer organische dan federatieve structuur. Er bestaat dus een grotere afhankelijkheid van de moederabdij van Oliveto.
De monialen hebben taken in pastorale, apostolische en sociale werken, maar behouden een authentiek monastiek leven. De priorij van Schoten vond eerst een onderkomen op het hof Ter Donk, waarna ze verhuisde naar het domein op Schotenhof.

Constantinus gaf hen het devies 'Vita et Pax' om aldus een nieuwe impuls te geven aan het Benedictijner ideaal van vrede en eenheid.

Als monnik-architect tekende Arthur Bosschaerts in zijn stille jaren aan zijn tekentafel.
In 1928 tekende de prior-bouwmeester oa. de plannen van dit monasterium "Christus Koning" in het nieuwe villadorp dat "Koningshof" zou heten, bewoond door sympathisanten voor het Werk der Hereniging. Er werd een maatschappij opgericht voor de bouw van dit complex: vzw. Christus Vincit, en er werd gestart met het uitgraven van de 120 m lange voorgevel.

Maar in 1929 besliste Rome dat er geen twee kloosters voor Herening mochten komen in België.
Indien Koningshof toch werd gebouwd, zou Rome er een andere bestemming voor geven!

Voorgevel van de monasterium Christus Koning in Koningshof te Schoten

In 1929 tekende Arthur Bosschaerts de plannen van villa "Hoekenburg" te Ekeren. Dit architecturaal meesterwerk, ook wel woning Kok of “glazen villa” genoemd, was erg vernieuwend voor het vooroorlogse Brasschaat.

De verdieping heeft een achthoekig grondplan. Alle kamers komen uit op een gaanderij meteen centrale vide (lege ruimte) boven de centrale hal, die met een grote dakkoepel wordt verlicht. In 1941 wordt het ontwerp door architect Willie Pijl aangepast.

Villa "Hoekenburg" aan de Kapelse Steenweg 248 te Ekeren bij Antwerpen




Op 25 maart 1933 voegde Constantinus zich bij de in het wit geklede Benedictijnen van Monte Oliveto. De priorij was hiermee al geaffilieerd. Maar van toen af was het de congregatie van Sancta Mariae Montis Oliveti, die te Schotenhof gevestigd was. Naast monialen werden ook monastiek gevormde leken als oblaten opgenomen voor het apostolaat in de wereld. Zowel de oblaten als de monialen kenden succes, wat zich onder meer uitdrukte in een stijgend aantal roepingen (tot 35 monialen).
Vanuit Schotenhof werden door Constantinus nieuwe Vita et Pax kloosters opgericht te Londen en Rochester (1936), Ribeirao Preto in Brazilië, Fiesole bij Florence (1936) en een huis van Byzantijnse ritus te Le Cateau in Noord Frankrijk (nu te Moustier-en-Fagne bij Trélon).
Door toedoen van Constantinus ging de gehele orde toeleggen op het werk van de hereniging.


Vita & Pax klooster in England
Herenigingswerk
Kerkhof van Vita & Pax, Schoten

In 1946 werd Constantinus tot abt gewijd. Hij stichtte in dat jaar te Leuven een Vita et Pax centrum van Byzantijnse ritus om aan jonge monniken een speciale vorming voor het herenigingswerk te geven. Kort voor zijn dood werd Constantinus door de congregatie voor Oosterse Riten het liturgische apostolaat onder de Oosterse studenten van de Leuvense universiteit opgedragen.
Constantinus was commandeur in de orde van ‘Sancta Giorgio di Antiochia’.
Hij is overleden te Schoten op 3 maart 1950 en er begraven op 7 maart, op 60-jarige leeftijd.



Terug naar overzicht bekende naamgenoten
© Rudi Bosschaerts, 2005
Top of pageGo back